In de jaren 40 worden Benzedrine sulfaten steeds populairder. WOII is ook de oorlog van de amfetamines. Al vlug wordt in de USA vermoed dat de Duitse soldaten amfetamines slikken.
Op 3 augustus 1940 verschijnt dit artikel in The Evening Star (Washington DC)
Later wordt bekend dat de Duitsers hun eigen middel hebben, Pervitin, een methamfetamine, dat nog sterker werkt dan een amfetamine. (Methamfetamine). Deze drug is nu o.a gekend als 'crystal meth' - zie de serie 'Breaking Bad'.
Het middel wordt in 1937 gepatenteerd door de Berlijnse firma Temmler. In 1938 brengt de firma het product op de markt en zendt 3 mg naar iedere dokter in Berlijn. Het wordt daarna dé volksdrug van het Derde Rijk (Lees hier het 1e hoofdstuk van Blitzed: Drugs in the Third Reich - 'Methamphetamine the Volksdroge)
Er worden in 1938 zelfs pralines verkocht met Pervitin, ongeveer 14 mg per praline, de hoeveelheid van 5 pillen. Hoewel Pervitin vanaf 1939 alleen op voorschrift kan verkregen worden, en ondanks de soms zware bijwerkingen, blijft het verbruik daarna massaal stijgen. In 1939 wordt Pervitin o.a. gebruikt bij behandeling van de symptomen van menopauze, depressie, zeeziekte, pijn bij bevallingen, hoogtevrees, hooikoorts, obesitas, schizofrenie, angstaanvallen en breinstoornissen.
Otto Ranke, hoofd van het 'Fysiologisch Instituut' van het Duitse leger, test in 1939 het product op 90 kadetten in opleiding. Hij stelt vast dat ze na inname meer gefocust zijn en weinig slaap nodig hebben. Pervitin verhoogt alertheid, uithoudingsvermogen, zelfvertrouwen, en de bereidheid om meer risico's te nemen. Het vermindert pijngevoelens, honger, dorst en uitputting. Ideaal voor soldaten.
Ranke kan zijn legeroversten nog niet overtuigen aan iedere soldaat een voorraad Pervitin mee te geven voor de inval in Polen, maar hele divisies gebruiken het middel al op eigen houtje. In april, mei en juni 1940 levert Temmler 35 miljoen tabletten aan het Duitse leger. Ook de firma Knoll, die een gelijkaardig product, Isophan, hebben ontwikkeld leveren aan het leger. De twee medicijnen geven de soldaten de nodige veerkracht om te blijven doorzetten tijdens de 'Blitzkrieg'.
Hieronder: Tinnen reklamebord voor 'Panzerschokolade' met Pervitin
Maar er rijzen al vlug twijfels bij het oppercommando, als blijkt dat de soldaten steeds hogere dosissen nodig hebben om eenzelfde effect te bereiken. Wanneer hun voorraad pillen op is schrijven velen naar huis om zo vlug mogelijk een voorraad Pervitin te zenden.
Het te grote zelfvertrouwen dat de medicijnen hen geeft is ook de oorzaak van roekeloosheid. Pervitin geeft de illusie dat ze alles beter aankunnen en zijn de oorzaak van foute beoordelingen. Naast verslaving zijn ook de bijwerkingen een probleem. Hallucinaties, duizeligheid, psychose-aanvallen, hartfalen, en neiging tot zelfmoord zijn een aantal van de voornaamste. De nadelen overstijgen al vlug de voordelen. Na de Blitzkrieg krijgen de Duitse soldaten minder Pervitin. In 1941 en 1942 erkennen en bevestigen de Duitse dokters de verslavende werking van methamfetamine.
Wanneer de Duitsers beginnen te twijfelen of het eigenlijk wel zo effectief is methamfetamines te geven aan de soldaten, zijn de Amerikanen nog volop bezig met research of amfetamines (Benzedrine) een gunstig effect op vermoeidheid kunnen hebben.
Diverse onderzoeken voor de oorlog hebben al uitgewezen dat Benzedrine bij personen zonder een ziektebeeld, vooral het zelfvertrouwen, initiatief en uithoudingsvermogen verhoogt. Niemand wordt er slimmer door. De Britten en Amerikanen zijn bij het begin van de oorlog vooral bezorgd over 'oorlogsneurose' bij de soldaten, in WOI 'shellshock' genoemd. Wetenschappers zijn van oordeel dat deze conditie in oorlogsomstandigheden het gevolg is van een combinatie tussen voortdurende angst en fysische uitputting, die uiteindelijk het zenuwstelsel aantast.
Tijdens hun onderzoeken stellen ook de Britse onderzoekers vast dat amfetamines testpersonen meer zelfvertrouwen geven en ervoor zorgen dat ze niet zo vlug hun interesse verliezen bij het uitvoeren van vervelende taken (wat ADHD medicijnen nu nog altijd doen bij kinderen die ze innemen). Het middel beïnvloedt ook het humeur en laat velen die het gebruiken 'zich goed voelen', wat ideaal is voor het moreel. Bij piloten in bommenwerpers verhoogt dat hun vastberadenheid en bereidheid om meer risico's te nemen onder extreme stress en omsatndigheden.
Bernard Montgomery is in ieder geval een grote fan van het moraal-verhogende Benzedrine en bestelt een enorme hoeveelheid die gebruikt moet worden bij de gevechten rond El Alamein. Amfetamines worden dus bij de RAF en het grondleger gebruikt om het moreel van de soldaten een boost te geven, waardoor ze bereid zijn langer te presteren en meer risico's te nemen.
In de USA is men vooral bezorgd over vermoeidheid bij soldaten. Onafhankelijk onderzoek wijst uit dat amfetamines het zelfvertrouwen verhogen en het moreel hoog houden, ondanks vermoeidheid en slaperigheid. Maar er wordt ook gewaarschuwd dat er een groot risico is op verslaving en dar er talrijke bijwerkingen zijn. Het advies is dan ook Benzedrine alleen te geven aan uitgeputte troepen en piloten van bommenwerpers op een lange missie. Toch worden de Benzedrine sulfaat tabletten vanaf februari 1943 massaal verspreid, in pakjes van 6. Generaal Dwight D. Eisenhower bestelt onmiddellijk 500.000 pakketjes. Midden 1943 worden alle grond- en luchttroepen bevoorraad. De Navy volgt een paar maanden later. Ondanks de aanbeveling om de Benzedrine tabletjes alleen in uitzonderlijke omstandigheden te gebruiken worden ze door veel soldaten al vlug routinematig geslikt.
Het zijn dus vooral de Amerikaanse soldaten die amfetamines blijven gebruiken. In het Duitse leger vermindert het gebruik van Pervitin in het leger drastisch na de Blitzkrieg in 1940 en vanaf 1942 wordt het als een gevaarlijk, verdovend middel beschouwd . Ook in Engeland neemt het enthousiasme langzaam af. In 1943 geeft het 'Air Ministry' het volgende advies aan zijn medische officiers:
'Benzedrine geeft iemand het gevoel dat hij alles aankan en dat hij zonder rust te nemen zijn taken verder kan uitvoeren, hij voelt zich opperbest, terwijl hij in werkelijkheid allerhande fouten maakt.'
In plaats van hun soldaten, die symptomen beginnen te vertonen van gevechtsmoeheid, angst of depressieve gevoelens, verlof te geven, geeft het Amerikaanse leger ze nog meer Benzedrine. Er zijn ondertussen ook steeds meer aanwijzingen dat Benzedrine-gebruik bij veel Amerikaanse soldaten de oorzaak was van 'oorlogswreedheid', door het gevoel van ononverwinnelijkheid dat ze kregen en een overweldigende drang om te doden die ze voelden na het innemen van Benzedrine.
De Amerikaanse legertop is zich er, tijdens de oorlogsperiode, van bewust dat veel militairen het advies om Benzedrine alleen te gebruiken in uitzonderlijke omstandigheden, in de wind slaan en het middel ook recreationeel gebruiken, wat bij velen tot een verslaving leidt, die ook na het einde van de oorlog blijft voortduren. De Amerikaanse overheid en leger kiezen er echter ervoor dit misbruik en verslaving van de soldaten te negeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten